Myśli Potargane

JA

Czarną mam duszę

Jak sadza w piecu

Introwertyk

Ekstrawertyk

Choleryk

Sangwinik

Mówię co myślę 

Szczerością zabijam

Wielbię me cechy

Bo czynią ze mnie

Prawdziwego człowieka 

Możesz mnie kochać 

Możesz nienawidzić 

Nie obchodzi mnie to

Gdyż się nie zmienię 

Silna jak skała

I krucha jak szkło

Sól i cukier 

Krew i łzy

Z tego zostałam ulepiona 

Nie zniszczy mnie nikt

Nie walcz ze mną 

Daremny to trud 

Goryczy smak tylko zostanie

.........

A.Z.

☆☆☆

Odarta z dzieciństwa 

Pozbawiona radości 

Szła przez życie 

Szukając miłości 

Szukała szukała 

Aż w końcu znalazła 

Ale to nie była miłość 

Tylko podła farsa

Została oszukana

Choć tak wiele z siebie dała 

Cierpiała 

Lecz się nie poddała 

I dalej miłości szukała 

Niestety zaznala wiele podłości 

Przestała ufać 

Zamknęła się w sobie 

Opuściła ludzi

Wolała samotność 

Była jej jedynym przyjacielem 

Z którym czuła się dobrze 

Marzyła 

Nadal wierzyła

Pokochała siebie 

Zrozumiała 

Miłość najważniejsza 

Gdy kocha się siebie 

Reszta to dodatek 

Jest szczęśliwa 

Jest spokojna 

I nie czeka i nie szuka...

A.Z.

☆☆☆

Oparta o parapet

Wyjrzałam przez okno

Nim złapalam pierwszy łyk kawy

Chwytałam promienie słońca 

Oczy zamknęłam

Usta rozchyliłam 

Ciepłe powietrze muskało wargi

Oderwałam się od podłogi 

I wzbiłam wysoko

Tam, gdzie horyzont łączy się z niebem 

Tam, gdzie nie ma nic, prócz obłoków białych

Poczułam wolność w duszy

Lekka jak piórko unosiłam się w powietrzu

Tak bardzo chciałam tam zostać...

I napiłam się kawy

Zamknęłam oczy...

A.Z. 

Wpadła w przepaść życia 

Egzystencja wdarła się nieodwracalnie 

Radość sprawiała jej poranna kawa i papieros

Jak kameleon maskowała się 

Nikt nie dostrzegał bólu i cierpienia

A ona krzyczała uwięziona we własnym ciele

Stworzyła powłokę idealną 

Uśmiech i radość to była iluzja 

Jak najlepszy magik oszukała wszystkich 

Pozwoliła im wierzyć, że jest szczęśliwa 

Tak było lepiej...

Pod maską udawanego szczęścia 

Ukryła lata swojego życia 

Życia, które jej nie oszczędzało 

Mało dostała, a oddała więcej niż miała 

Wciąż jej mówili, że jest niezniszczalna 

Nie była...

W ciszy leczyła rany 

Liczyła straty 

Zbierała kawałki siebie 

I układała jak puzzle w całość 

By nikt nie zauważył, że jest krucha

Jak tafla szkła  

Tylko sen dawał ukojenie

Co noc czekała na swojego Morfeusza 

Zawsze zabierał ją w inne lepsze miejsce 

Czasem smutne, czasem radosne 

Nigdy nie było jej życiem 

Mogła być kim chce 

Lecz nie mogła tam zostać 

Otworzyła znowu oczy 

Zobaczyła ten sam widok za oknem 

Wstała 

Zrobiła kawę...

A.Z.

Przyjaciółko moja 

Usiądź obok bo chcę Ci coś powiedzieć 

Jesteś ze mną od dawna

Niszczysz mnie

Przy Tobie czuję się malutka

Niechciana 

Nierozumiana

Zamknęłam się w swojej duszy

Cierpiąc każdej nocy

Oddychanie tak bardzo boli

Ptaków śpiew o poranku nie cieszy

Ani letni deszcz

Kwitnące kasztany nie są już tak piękne jak kiedyś

A świat ma tylko czarne barwy

Pokochałam tę czerń szarość i smutek

Dają mi ukojenie ale nie radość

Ta głębia jest zbyt pusta

Nie potrafię inaczej żyć

Nie umiem Cię opuścić 

Odejdź Ty

Zostaw mnie 

Życie może być piękne...

A.Z.